Verschil van dag en nacht!

Vrijdag trokken we weer verder, op weg naar Monteverde. Eerst nog een flinke trip, qua kilometers viel t best mee, maar de weggetjes gingen van 80 km/u naar 25. De laatste kilometers schoten zelfs helemaal niet op! Door alle hobbels, bobbels, blubber, keien, kuilen, mist en steile hellingen konden we niet harder dan 15 km/u. Hier hadden we een 4x4 voor gehuurd, dus we hebben ons wel vermaakt. Het verschil van dag en nacht was toen we bij onze nieuwe slaapplek aankwamen. Koud, nat, alles was vochtig en winderig. Hmm, wat een verschil met vanochtend. We zitten in het nevelwoud!

's Avonds zijn we nog naar een kikkertuin geweest en zagen we een paar schitterende exemplaren. Ook de red eyed tree frog, het kikkertje die zo ongeveer symbool staat voor Costa Rica, komt 's nachts tot leven en springt dan niet, maar loopt. Ik vind kikkers eigenlijk maar vieze beesten, maar deze vind ik echt mooi!

Op zaterdag checken we al weer uit, terwijl we eigenlijk nog een dag in deze lodge zouden blijven, maar doordat alles koud en vochtig blijft en we gezelschap kregen van de grootste sprinkhaan die we ooit hebben gezien, maar ook vooral om de grote spin in de badkamer, besloten we maar om wat lager te gaan. Op 1500 meter is het te koud zonder kachel (we gokken ongeveer 15 graden).

We zochten vanochtend een hostel in het plaatsje Santa Elena en die zag er er een stuk droger uit.

's Middags hebben we een canopytour gedaan. Hoog in de bomen zijn kabelbanen gekoppeld en van het ene punt naar het andere 'vlieg' je met een flinke vaart naar de overkant om je daarna weer klaar te maken voor de volgende, zipline noemen ze het ook wel. Het was geweldig! Er waren wel 10 lange lijnen, de langste was 1590 meter! Je vloog tussen de bomen, maar ook een heel stuk boven de boomtoppen langs. Je bouwde flinke snelheid op. Ook waren er 2 supermanlijnen waar je horizontaal als Superman onderaan hangt en als verrassing was er nog een tarzanswing op 40 meter hoogte. Vooral het eerste stuk voelde best raar in je maag, je hebt het gevoel dat je naar beneden valt om vervolgen grip te krijgen op het touw en dan slinger je verder als Tarzan. Wow, wat een kick (zie foto)!

Vandaag hebben we eerst een coffe- en cacaotour gedaan van Don Juan koffie. Erg leuk en leerzaam. Natuurlijk ook koffie gedronken, het is en blijft niet mijn drankje, geef mij maar de chocola!

Daarna gingen we de berg verlaten en op weg naar Manuel Antonio, op naar de warmte. Het was erg druk op de weg, het leek wel alsof alle 4 miljoen inwoners allemaal in de auto zaten. Later hoorden we in onze Backpackershostel dat de Costaricanen een lang weekend vrij hadden. Onderweg kwamen we nog over een brug en als je daar vanaf naar beneden keek, zag je ontzettend veel krokodillen. Brr. Wel 40! En dat weet je nog niet eens hoeveel je er niet kon zien.

Onze hostel staat aan de rand van het NP Manuel Antonio en vlakbij het strand. Wat een geweldig stuk strand! Caribische warmte en sfeer en als het zo uit een fragment van Jurassic Park komt (zonder de dino's natuurlijk). Het tropisch woud eindigt zo in de Pacifische kust, wauw!

Morgen gaan we een zeiltocht maken zodat we kunnen snorkelen, op zoek gaan naar dolfijnen en walvissen, dinsdag gaan we hiken in het Nationale Park!