De Montezuma-Samara-rally...

Zondag reden we terug naar San Jose, we gingen via een bergweg die naar 3300 meter ging. We zagen de temperatuur flink zakken, wel tot 9 graden. Wat een verschil! Uiteindelijk na een lange rit en veel file voor San Jose kwamen we aan bij onze hostel, deze zat vlak bij het autoinlever- en motorophaalpunt. Ideaal! We konden dit lopend doen.

Op maandag konden we onze motoren ophalen. Om 8 uur stonden we voor de deur. Gisteren hadden we al kennis gemaakt met Wild Riders, dus ze stonden al klaar, twee oranje Honda Tornado XR 250,qua kleur zit t wel goed, haha. Die van mij was iets verlaagd, zodat ik goed bij de grond kan. Na de uitleg kreeg ik wel wat kriebels, niet met de voorrem remmen als je naar beneden gaat, informeren naar de watercrossings, misschien zijn ze te diep, als je valt in het water, op de stopknop drukken en niet meer starten, als je een aanrijding krijgt eerst politie bellen, motor laten liggen en dan ons bellen, enz, enz. Pff, is dit wel verstandig met 0,0 off-roadervaring? Om half 9 moesten we weg, want dan konden we de veerboot nog halen. Daar gingen we. Over de 'snelweg', waar je 80 mag. "Dit wordt een makkie", dacht ik nog. Viel dat even vies tegen!

Daar reden we, netjes in formatie, zoals we dat thuis ook doen. Mark linksvoor, ik rechtsachter. Schrik ik me ineens de pleuris, zit er oneens een auto links naast me op mijn weghelft, haalt me gewoon in. Ok, gebeurt me geen tweede keer, als er weer een auto achter me zit, ga ik wel precies achter Mark rijden, aan de linkerkant van de weghelft. Zo gezegd, zo gedaan. Wat een malloten, haalt die auto me gewoon rechts op mijn weghelft in. Levensgevaarlijk hier!

Na 70 km gaan we de snelweg af en wordt het gelukkig wat rustiger. We moeten ons nog flink haasten om de veerboot van 11 uur te halen. Dit lukt op t nippertje!

Als we na 70 minuten op t schiereiland aankomen, Is t tijd om te genieten! Rustige wegen en ook onze eerste gravelwegen! Even wennen.

Denkend aan alle regeltjes en gevaren ga ik langzaam de weg omhoog, mijn achterband zoekt zijn eigen weg, maar houdt zijn grip goed vast. Strak vooruit kijken en grote hobbels proberen te vermijden, zo slinger ik het pad omhoog. Mark durft gelijk al een stuk harder, maar wacht steeds netjes op me. We komen aan bij een grote rivier, die we met geen mogelijkheid over kunnen steken, dus we gaan dezelfde weg ook maar weer terug. Hoe was t ook alweer? Achterrem vasthouden, remmen met je versnelling en voor een bocht de rem loslaten! Niet de voorrem gebruiken! Ook dit gaat prima! Goed voor mijn zelfvertrouwen! Als we bij ons hotel aankomen hebben we al wat meer offroadwegen gehad en ga ik steeds vlotter! Bobbels en kuilen maken me niet meer uit, grote ontwijken we, maar kleine stuiteren we gewoon doorheen. Dit is echt leuk!

Maandag worden we weer erg vroeg wakker, dus we hebben een hele dag off-road voor ons, gaaf! We gaan van Montezuma via offroad naar Samara. We zijn veel watercrossings tegengekomen en sommigen waren best diep en lang, maar allemaal hebben we ze droog gehaald op natte voeten na, maar dat komt doordat we er met linnenschoenen opzitten. Om een beeld te geven: spijkerbroek, hemdje/t-shirt, blote handen (ben begonnen met handschoenen, maar daar dreven mijn handen in weg) en een reflecterend bandje op je romp (verplicht, kost je anders $300, maar ziet er niet uit). Een aantal watercrossings zijn te diep of durven we niet aan, omdat we geen bodem zien en er stroming is en rond 13.00 uur hebben we geweldige weggetjes gehad, veel watercrossings gedaan, maar nog niet echt opgeschoten. Nergens staan bordjes, dus we weten vaak niet of we goed rijden en ook al vragen we de weg, dan horen we soms dat die weg er niet meer is, soms dat de rivier te hoog staat of soms een uitgebreide routebeschrijving in het Spaans! Gelukkig redden we het met handen- en voetenwerk en getekende kaartjes ter verduidelijking.

Dit wordt nog een hele klus, vooral omdat we al een hostel hebben geboekt en er geen gewone weg van montezuma naar Samara gaat (alleen een enorme omweg). Dus we moesten ons ook nog een beetje haasten, want het wordt hier al erg vroeg duister.

Maar we zijn in Samara gekomen, vlak voor het donker! Wat een klus! Wat een ervaring! We hebben al heel wat ervaring gekregen en het rijden gaat ons gemakkelijk af. De 'wegen' zijn slecht, met gaten, keien, geulen, modder, waterplassen en grind, maar we zien een schitterende omgeving met paarden/koeien/kippen op de weg, brulapen brullend in de bomen, veel vogels (roofvogels/kalkoenen) opfladderend en vriendelijke mensen die het geweldig vinden dat je op deze manier hun geweldige land doorkruisd!

We dachten dat we er waren, maar onze hostel ligt een heel stuk buiten Samara, dus we moeten nog zo'n 20 km onverhard verder en het is bijna donker, het spettert wat en in de verte onweert t al. Zo hard als we kunnen rijden we naar Paraiso del Crocodilo, waar we stoffig, onder het zand, met spierpijn in mijn onderarmen, rugpijn, een zere kont en moe aankomen om 19.00 uur in t donker. We eten wat en vallen als een blok in slaap!

Om 5 uur werden we alweer wakker gebruld door de brulapen. We gaan eerst naar het strand en genieten van de omgeving, die hadden we tenslotte nog niet gezien in daglicht. Dan gaan we beginnen aan de lange terugweg. Eerst een stuk offroad, onderweg komen we 15 brulapen tegen die zich verplaatsten langs de elektriciteitskabels langs de weg, vlak boven ons. Met handen en voeten op de laagste kabel en met hun staart hield en ze de bovenste kabel vast. Schitterend om te zien! Ook nog 2 met een baby op hun rug. Die hielden hun mama goed vast, want één moeder viel onderste boven aan de kabel, maar het baby'tje viel niet!

Na de offroadweg stonden er nog wat kilometers Pan American highway te wachten. Alles ging prima, wij waren ondertussen al gewend aan het verkeer en je moet gewoon mee doen. Vooral bij San Jose in de buurt, waar het erg druk wordt, kun je niets anders dan ook links en rechts in te halen (3-baansweg) en juist omdat iedereen dat doet en je het ook verwacht gaat alles goed. Vanavond laatste avond en nacht in Dan Jose. Morgen om 11.30 uur staat onze taxi klaar en om 14.40 uur (22.40 uur Nederlandse tijd) vliegen we via Miami en Londen naar Düsseldorf om daar donderdag om 17.20 uur te landen.

Tot gauw! X