Terug naar Botswana en Zuid-Afrika!!

Woensdag 15 augustus: Vandaag hadden we een lange reis voor de boeg, nadat we nog even op onze shirtjes moesten wachten, gingen we vol goede moed op weg. Maar al snel kwamen we een verkeerscontrole tegen. Het rijbewijs en de papieren van de auto werden erbij gehaald en ook moesten we een brandblusapparaat, twee gevarendriehoeken en reflectiehesjes laten zien. Laten we nou alles bij ons hebben, behalve de hesjes! $10,- bekeuring! Bedankt meneer Bushlore! Gelukkig hadden we die nog op zak en konden we weer verder.

Al vlot sloegen we rechtsaf, een gravelpad op. Na heel wat kilometers, ver van de bewoonde wereld af, kwamen we wat hutjes tegen, rondabeltjes. Erg mooi, we stopten om foto's te maken en gelijk kwamen en 6 kindertjes op ons afrennen. Niet opdringerig of brutaal. We hebben ze wat kauwgom gegeven en even met ze gepraat. Ook oma kwam erbij staan en kon erg goed Engels, later hoorden we dat de school 1 km verderop stond en dat ze nu vakantie hadden. We mochten wat foto's maken van hun huisjes die ze erg leuk hadden versiert met kleuren. Oma gaven we een heel brood.

Verderop stonden ondertussen ook al kindertjes langs de weg, ook daar zijn we maar even gestopt. Gelijk kwam er een moeder naar ons toe en nodigde ons uit om binnen te kijken, zodat we foto's mochten maken. Die kans namen we natuurlijk! Een rondabel voor de keuken, een voor de eetkamer, een slaapkamer voor de jongens, een voor de meisjes, een opslagruimte en voor de rest hadden ze koeien achter hekken, liepen er kippen en eenden op het erf(je), liep er een hond rond en hing er olifantenvlees te drogen in de zon. In de keuken stond een pan met rijst te koken op een kampvuurtje in het midden en stonden er allemaal verschillende borden te drogen aan de muur. Het geheel zag er erg netjes uit. Ze liet ons een diploma van haar dochter zien van de secundairy school, ze was nu niet thuis, want ze haalde water op. Toen we weer weggingen, gaven we haar een brood, 2 blikjes cola, wat appels, aardappels en tomaten. Ze was erg dankbaar en vroeg nog wel even of we ook kleding hebben. We zijn er wel achter gekomen dat ze dat toch wel heel graag wilden hebben, kleding en schoenen.

De gravelweg reden we af en eindelijk kwamen we bij de grens. Eerst weer de Zimbabwaanse grens, daar stond een slagboom waar we voor moesten stoppen en we gingen ons melden in het huisje ernaast. Het leek alsof de beste man niet op ons had gerekend en moest zijn stempels nog ophalen. Later vertelde hij dat we de eerste waren van vandaag, het was toch ondertussen al 11 uur. BAM, een stempel in het paspoort! Een balie verder zat een andere man, die registreerde de auto. Weer een balie verder en daar moesten we ons inschrijven in een boek. Haha, we moesten er erg om lachen. Maar we waren de grens nog niet over, het ging nog even verder. Buiten bij de poort kwam de douanier in uniform naar ons toe en hij wilde de papieren van de auto bekijken, ook daar moest weer een formulier ingevuld worden. De vijfde en tevens de laatste man (douanier in uniform) deed de poort voor ons open! We hoefden niks te betalen! Wat een verschil met de grensovergang van een paar dagen terug.

Nu Botswana weer in! Ook dit ging erg gemoedelijk, we moesten eerst met de voeten op een natte mat staan, tegen mond- en klauwzeer. We kregen een stempel in het paspoort en konden al gaan. Voor de poort keek er nog wel even een dame in onze koelkast, gelukkig hadden we onze twee boerenworsten even verstopt en verder dan de koelkast keken ze niet! Alleen 2 paar schoenen die achterin lagen moesten nog even op de mat en nadat onze wielen even door een badje gingen, mochten we doorrijden. We waren in Botswana!

Na 100 km op een zeeeeer lange en saaie rechte weg kwamen we weer een vetcontrole tegen, shit, het vlees lag weer in de koelkast. Ook moesten de schoenen weer door een bak, Michiel heeft snel het vlees uit de koelkast gehaald, maar had geen tijd om hem te verstoppen, de man stond ook achter de auto. Nadat we de schoenen eruit hadden gehaald, bekeek de man onze koelkast en leunde daarbij zo ongeveer op het vlees, maar zag het niet! Wat zullen die worsten ons vanavond heerlijk smaken! Alleen een halve paprika waren we kwijt. Ongeveer 50 meter nadat we door de ontsmettingsbak reden stopten we het vlees weer terug, haha!

Bij Nata deden we wat boodschappen en het viel ons gelijk op dat de mensen weer minder opdringerig waren.

Pff, wat was het een warme dag, eigenlijk veel te warm om zo lang in de auto te zitten...

Onze campsite heette Planet Baobab en lag bij het dorpje Gweta bij de Nxai zoutpan. Het was inderdaad een aparte planeet! Een stuk bos vol met baobabbomen, de een nog ouder en groter dan de ander! De campsite zag er super uit, een eigen overkapping waar je lekker in de schaduw kon zitten, maar eerst... ...namen we een duik in het ZWEMBAD!!! Jazeker, er zat een heus zwembad bij deze campsite, koud water, dat dan weer wel, maar dankzij de hete dag kon ons dat niets schelen!

Donderdag 16 augustus: En daar gingen we weer, met zo'n 500 km in de planning, op weg naar Tuli-block. Het was een erg lange en saaie weg, geef mij maar een dag zandweg! Maar hoed, het was niet anders, aanstaande zaterdag vertrekt ons vliegtuig vanuit Johannesburg en zo maken we de meeste kilometers. Even boodschappen gehaald in Francistown, een stad die je ook echt met recht een stad kan noemen, met een echt voetbalstadion en een internationaal vliegveld. Daarna weer de snelweg op. Pff, op een gegeven moment hadden we het daar wel gezien! De Land Rover ziet er wel leuk uit op de foto's, maar met zo'n beste rit zit hij toch niet echt comfortabel! Rechtop, dus last van je rug, wel airco, maar ook vloerverwarming van de hitte, dus ramen open, wat weer veel lawaai en wind gaf! Geen prettig ritje dus...

Ach, wat klaag ik ook, terwijl ik aan het opslaan ben, kom ik een vrouwtje op leeftijd lopend op de snelweg tegen met op haar hoofd een zware tas met boodschappen terwijl ik in de verste verte geen huisje ben tegen gekomen... Wat ben ik blij met mijn Land Rover!

Eindelijk kwamen we dan toch aan bij Molema campsite in het Tuli-block. Deze campsite werd beheerd door 4 Botswanezen, een keer wat anders, want tot nu toe waren ze steeds van blanke eigenaars. Deze camping was van de gemeente en zij pachten dit met zijn vieren. Ietwat verlegen werden we geholpen door een jongedames en jongeman, maar uiterst vriendelijk! We konden geen nachtsafari maken, want de auto was stuk, helaas. We kregen een plek aangewezen en die zag er schitterend uit! Twee ontzettend grote bomen (het leken wel 5 bomen in 1) stonden op een heuvel, een brandplaats, een braai, een eigen toilet en douche met warm! water dat via een geiser verwarmd werd. Simpel, maar helemaal super, net wat we de laatste machten nog graag wilden. De mongooses renden naar hun heuvel en de bavianen schreeuwden en sprongen van boom tot boom! Het wordt eentonig, maar alweer wow! De site stond aan de Limpopo, de natuurlijke grens tussen Botswana en Zuid-Afrika. Daar zagen we nog meer bavianen en impala's.

Terwijl we 's avonds rond het kampvuur zaten, zagen we nog een genet, een kat met een zwart-wit-gestreepte dikke staart en ronde oortjes. Later zagen we er nog één en nog één, wel 5! Wat een schatjes! Heb er één op foto gekregen. 's Nachts kwamen er ook nog bispigs langs snuffelen, hadden we ook nog niet gezien. Michiel en ik hebben nog even gekeken bij de rivier, maar daar was het rustig, wat grijze duikers, krokodille-oogjes en bomen vol bavianen aan de overkant van de Limpopo die ineens erg onrustig werden omdat we daar liepen.

Mark had een botje vast gebonden aan een paaltje en vanuit ons tentje hebben we met veel plezier gekeken hoe die genetskatjes die probeerde los te krijgen. Verder was de nacht rustig....

Vrijdag 17 augustus: ...maar de ochtend niet! Al om half 7 begonnen er een paar bavianen naar elkaar te roepen! Jeetje, het leken wel 2 volwassenen die onverstaanbaar hard tegen elkaar schreeuwden! Super! Wat een echte bushgeluiden!

Na een heerlijk ontbijt gingen we weer op weg richting Johannesburg. We zagen wat meer van de omgeving van het Tuli-block. Rode rotsen, grote en kleine stenen, bergjes, het was schitterend! Niet zo veel beesten meer gezien, wat impala's, giraffen, warthogs en een paar elanden.

Wat we ook nog niet eerder zagen, was bewolking en dat was er nu volop. Jammer. Maar voor weer een lange rijdag voor de boeg was het ook weer niet verkeerd.

Via het zandpad kwamen we weer bij de grens, ook ging het hier weer relax aan toe. We waren in Zuid-Afrika!

We gingen weer even pinnen, maar nu de Zuid-Afrikaanse Rand. Allemaal moesten we weer even wennen aan de drukte, de drukte op de weg (je kon niet meet stoppen langs de weg waar je wilde om te plassen, bijvoorbeeld), de drukte in de steden, wat een groot verschil! Echt niet drukker dan in Nederland, maar gewoon weer even wennen aan de drukte om ons heen!

We vonden een camping aan de Roodeplaatdam, vlakbij Pretoria, dit wordt onze laatste nacht in Afrika. Hebben een geweldige vakantie gehad, maar vinden het ook weer heerlijk om naar huis te gaan.

Zaterdag 18 augustus: Vandaag vertrekt ons vliegtuig om 20.30 uur en landt om 06.50 uur (07.50 uur Nederlandse tijd) op Londen Heathrow.

Zondag 19 augustus: Ons vliegtuig vertrekt om 08.30 uur (09.30 uur) en komen we aan om 10.40 uur op Schiphol. Daar worden we opgehaald door de ouders van Carolien.

Tot gauw!