Okavangodelta en Chobe Nationaal Park

Zondag 5 augustus: Vandaag vertrokken we weer volgeladen met boodschappen uit Maun richting Moremi Game Reserve, een nationaal park binnen de Okavangodelta. Slechts 70 km hoefden we maar te rijden, slechts een klein stukje over het asvalt. Onderweg hebben we nog even wat hout gekocht, omdat je dit in het park niet mag sprokkelen. Dit deden we bij een man die het hout langs de weg verkoopt. Hij heeft dit zelf gesprokkeld en vraagt er 10 Pula's per bundel voor, dat is ongeveer 1 euro.

Terwijl we daar stonden kwamen er allerlei kindertjes naar ons toe en wij gaven ze allemaal een ballon, wat ze erg leuk vonden. Maar al snel herhaalden ze het zinnetje dat ze waarschijnlijk als eerste hebben geleerd: Give me money! Heel erg zielig om te zien hoe die 6 kleine kinderen van 4 tot 11 jaar zo aan het bedelen waren bij ons. Ze zagen dat we de auto propvol hadden geladen met boodschappen, dus wij waren mensen met geld! Toen we wegreden heeft Mark ze nog allemaal een snoepje gegeven. Erg sneu!

Al snel kwamen we op een hobbelige zandweg en bij de campsite Kasikini, daar hebben we het hout en de stoeltjes uit geladen en gingen we op weg naar de Southgate van het Moremipark. Dat was toch nog best een eind rijden. Bij de gate moet je je altijd officieel inschrijven, je komt er ook alleen maar in als ze papieren hebben gezien waar jij een reservering hebt gemaakt.

Michiel heeft nagevraagd of we morgen ook in het park zouden kunnen slapen (toen wij gingen reserveren waren alle campsites volgeboekt), want de man gaf aan dat het erg rustig was in het park. Dit lukte, morgen slapen we in het park! Dit scheelt ons 2x het hele stuk heen en weer rijden en is nog leuker ook!

We ontdekten al snel olifanten, wat een grote beesten en wat een kracht hebben ze! Grote bomen waren omgeknakt als luciferstokjes.
's Nachts werden we lastig gevallen door een honey badler (honingdas), we hadden de vuilniszak buiten laten staan. Michiel kon ons vertellen dat deze beesten zelfs gevechten met een leeuw kunnen overleven, omdat hun huid zo dik is als een olifant en een beet vol met bacteriën zit. Met gevaar voor eigen leven heeft Michiel de vuilnis bij elkaar geraapt en in de Land Rover gestopt. Voor de rest hebben we rustig geslapen!

Maandag 6 augustus: Vandaag gingen we dus het park in en bleven we er ook slapen op de campsite Xakanaxa. Wat een schitterend park! We kwamen langs bruggen die gemaakt zijn van boomstammen: first, second, third and fourth bridge, maar ook kwamen we watercrossings tegen. De een wat dieper dan de ander, maar Mark reed er voorzichtig door. Zo ook bij een grote oversteek die er best diep uitzag. Mark durfde het niet helemaal aan, hij was bang dat de luchtinvoer zich zou verslikken in een slok water en ermee op zou houden. En aangezien we soms een halve dag geen auto tegen kwamen, zou dat erg vervelend zijn!

Na al een paar keer een ander weggetje ingeslagen te hebben, zouden we het nog één keer proberen bij die grote en laat daar nou net een safariauto met toeristen ons tegemoet komen. Zij erdoor, konden wij de juiste route zien en hoe diep het was, wij erdoor! Best even spannend want het water ging over de motorkap, maar we hadden het gehaald zonder snorkel! Weer een stukje verderop kwamen we toch echt vast te zitten, middenin de blubber. Ook hier stond een safariauto aan de overkant en die heeft ons eruit gesleept! Pff, best even spannend!

Dinsdag 7 augustus: Vandaag gingen we weer verder door het Moremipark en kwamen we bij de Northgate. In het eetste dorpje (Kwai) buiten het park kochten we wat water en koekjes. Ook kochten we er hout en diesel. 20 liter werd uit een benzinekan via een slangetje in onze tank gestopt. We moesten een watercrossing maken en wederom hadden we twijfels of we er dpor konden en weer kwam er net een andere auto aan. Dit toeval hadden we nu al een paar keer. Onze campsite stond vlakbij de Kwairiver en 's avonds en 's machts hoorden we geklots van vele olifanten die door het water waadden. We stonden niet pal aan het water , dat vonden we jammer. Toch hoorden we 's nachts nog wel het gegrom van een olifant dichtbij, toen we het gaas openritsen liep er een olifant op zo'n 15 meter van de auto voorbij. Spannend!

Woensdag 8 augustus: De temperaturen hier verschillen enorm, vannacht was het erg koud, rond het vriespunt, er lag een laagje ijs op het water, andere nachten zaten rond 8 graden, dus dit was wel even wennen. Daarentegen is het overdag heerlijk warm, rond 30 graden, maar niet vochtig, dus prima uit te houden!

Vanochtend gingen we weer op pad naar de volgende campsite in Linyanti (een park in het Chobe National Park). We kwamen bij de gate en daar hoorde Michiel dat we het park niet in mochten omdat we er een dag te vroeg waren. We zijn een dag te kort in Maun geweest en kwamen daar nu pas achter! Aangezien we al aardig door ons geld waren tweijfelden we even wat we moesten doen: Terug naar Maun om te pinnen of terug naar de laatste campsite en net rond kunnen komen, we konden namelijk pas weer punnen in Kasane. We hebben gekozen woor de tweede keuze, dat betekende ook dat we geen brood meer hadden (wel meel) en weinig drinkwater (wel kraanwater).

Via verboden weggetje zijn we weer terug gereden en kwamen op leuke plekjes langs de Kwairiver, ook hebben we weer veel wild gezien, buffels (Big 5) stond nog niet aangevinkt op ons lijstje! Als lunch hebben we pizza gebakken in een potjie, wat een succes was. 's Middags de andere kant langs de rivier gereden en daar nog veel nijlpaarden en olifanten gezien! Ook langs de waterkant nog een grote krokodil! Er waren weer veel watercrossings. Bijna zaten we vast in een poeltje met water, het werd wel ineens erg stil in de auto, gelukkig kreeg Mark de auto er weer uit! 's Avonds sliepen we dus wel pal langs de rivier, maar de vele olifanten van de avond ervoor bleven weg, toch zagen we een hyena en de honeybadger (honingdas) was er weer!

Donderdag 9 augustus: Brr, het was weer een erg koude nacht, ons buitenkraantje was dicht gevroren. Zo koud hadden we het nog niet gehad.

Vandaag stonden we opnieuw voor de poort en reden we 120 km over een saaie weg met dode boompjes en weinig wild op weg naar Linyanti (Een vergeten paradijs), totdat we bij de Leopard Rocks toch echt een luipaard tegen kwamen. Niet zo'n hele grote, maar het was er toch echt één, hij lag te schuilen onder een struik! Yes, nummer 4 van de Big 5! Alleen de leeuw nog! Rond de middaglunch hebben we een geocache gezocht bij een grote baobabboom van zo'n 800 jaar oud, wat een dikke stam! Daar hebben we een kampvuurtje gebouwd en twee heerlijke pizza's gebakken in het potjie. Heerlijk!

Via een heel er zanderige zandpad zijn we verder gegaan en al gauw kwamen we een Frans stel tegen met een Toyota Hilux die vast zaten. Gelukkig kregen we hen er al gauw uit door met vier man even te duwen! Daarna werd het zand nog zachter en de geulen dieper en kwamen we een Duits stel met hun zoon tegen die ook vast zaten, ontzettend vast. Met veel moeite heeft Michiel ook hen eruit getrokken. Dit kostte ons een uur, maar ze waren ons erg dankbaar en 's avonds kregen we vier Amstelbiertjes, zij zaten op dezelfde campsite (eigenlijk hadden wij liever brood, maar de jongens vonden dit veel beter.

Op de campsite (waar we 2 nachten slapen) hoorden we dat een aantal leeuwen een paar dagen geleden eerst een giraf en daarna een olifant hadden gedood en dat ze er waarschijnlijk nu nog waren, 3 km vanaf onze campsite. We zijn er gelijk op af gegaan en daar zagen we het karkas van een giraf en verderop die van een jong olifantje met nog één leeuwin! Wow! Dat was de Big 5!!! 's Nachts hoorden we het geplons van krokodillen en het gemopper van de nijlpaarden en het gegrom van olifanten en het kraken van bomen (dat klonk wel heel dichtbij!)! Wow, wow, WOW!!

Vrijdag 10 augustus: Eindelijk weer douchen, heerlijk! Na Maun hebben we niet meer warm kunnen douchen, dus mijn haar was ik na 5 dagen eindelijk pas weer. Wat een genot.

Vanochtend gingen we op weg zonder te hebben ontbeten, geen brood, geen crusley, dus alleen wat koffie of chocolademelk in onze maag. Dat hebben we toch iets verkeerd ingeschat, we dachten dat we bij de lodges wel iets konden kopen, maar helaas. Gelukkig hadden we nog wat bananen. Als eerste gingen we maar de twee karkassen van de giraf en het olifantje. De giraf lag er nog net zo bij, maar rondom het olifantje stonden wel 50! gieren en marabu's. We reden al een poosje in een park waar we er door een ranger op geattendeerd werden dat dit een privepark was, we moesten terug, maar ook vertelde hij dat verderop twee mannetjesleeuwen lagen. Alweer wow! Twee jonge mannetjesleeuwen, lui liggend in de zon, af en toe even opkijken.

Op de terugweg zagen we hier niet zo veel wild. We gingen terug naar de campsite om te lunchen, alweer zelfgebakken pizza. We waren al klaar met de lunch en bakten van het overige deeg wat crackers voor morgenvroeg toen er ineens een grote olifant over de campsite sjokte. Wat een groot beest! Zeer voorzichtig gingen we van een afstandje met de olifant op de foto. Afstand wilde je echt wel bewaren, dat werd Michiel wel even duidelijk gemaakt door de olifant toen hij toch iets te dichtbij kwam. In dit park zaten sowieso veel olifanten, tijdens de middagdrive werd ons af en toe ook de weg versperd door zo'n log beest, soms kon je er omheen, soms moest je wachten en soms duurde het te lang en moest je terug! Wij moesten in ieder geval terug, want naast het brood, het bier, de wijn en het water was nu ook de tank bijna leeg! Daarna hadden we nog een relaxe luie middag! Nou ja relax... Een brutale aap jatte onze laatste meelkoekjes van tafel, haha.

Zaterdag 11 augustus: We vertrokken vandaag vol goede moed weer verder het Chobe National Park in richting Kasane. Op de laatste druppels in de tank, met de laatste eitjes in onze maag en de thermoskan gevuld met gekookt kraanwater gingen we op (zand)pad. De weg was weer erg mul, maar Mark ploegde zich er een weg doorheen. 180 km moesten we zo ongeveer, de helft zandweg, de helft asfaltweg.

Toen we op de asfaltweg aankwamen stond de meter helemaal onderin, maar het lampje brandde nog niet. We hebben de banden weer harder opgepompt en we zochten nog even iemand die diesel verkocht, maar die was er niet. Weer kwamen er wat kindertjes op ons afrennen, schooiend naar snoep en zelfs naar kleding. We hebben ze wat kauwgom gegeven, meer te eten hadden we niet bij ons. Een jongetje kwam al spelend naar ons toe lopen, spelend met een autootje gebouwd van ijzerdraad en flessendoppen, wat zijn wij dan verwend in Nederland...

Nog 80 km te gaan en het reservelampje ging branden. Het werd nog spannend... Onderweg kwamen we bij een Chinees bedrijf wat wegen aanlegt en dat ook nog open was (het is tenslotte zaterdag), daar hadden we geluk. Michiel moest bij de Chinese eigenaar komen en die gaf toestemming! Het bedrijf had net deze snelweg afgerond en gaat straks weer naar een andere plek, vertelde ze ons. Vijf liter hoefden we maar, maar omdat ze geen wisselgeld hadden hebben we 11 liter getankt. We konden weer even verder, tenminste... Het reservelampje brandde nog steeds...

Gehaald! Gelukkig maar. We sliepen op een mooie campsite, Senyati. Elke auto had zijn eigen wc, douche en afwasplekje onder een rieten overkapping, wat een luxe! We hadden de auto al "grondig" laten schoonmaken van buiten en nu was ook de binnenkant, de afwas en de was aan de beurt. Alles weer heerlijk schoon na een weekje bush.

Bij de campsite was een barretje met uitzicht op een waterpoel, waar vele olifanten op af kwamen. Wat een paradijsje! 's Nachts maakte het gehuil van hyena's het plaatje compleet.

Zondag 12 augustus: Van harte gefeliciteerd Nini! We gingen weer op weg naar de volgende campsite nadat we eerst heerlijk warm hebben gedouched. Daarvoor moest je eerst een vuurtje stoken achter het hutje, wat het water in de waterleiding verwarmde. Super, heerlijk primitief, maar het werkte!

Met nog geen 5 km te gaan, waren we er al!